Το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" είναι ένα έργο ακατάτακτο, τόσο βαθύ, που το διαβάζουμε και το ξαναδιαβάζουμε για να ανακαλύψουμε μέσα του "την αληθινή ζωή, τη μόνη ζωή επομένως που έχουμε ζήσει ολοκληρωτικά", δηλαδή τη λογοτεχνία.

Προλογίζοντας τον "Κόσμο του Προυστ", η Λορά Ελ Μακκί γράφει: "Αυτό το απίστευτο μυθιστόρημα, που αναστάτωσε το λογοτεχνικό τοπίο, μας μεταφέρει έναν αιώνα πίσω, στα παρισινά σαλόνια της Μπελ Επόκ, σε μια πλαζ της νορμανδικής ακτής ή στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας. Μας μιλάει για την ύπαρξη, τα σκιρτήματα της μνήμης, τη λεπτεπίλεπτη φύση των ανθρώπινων σχέσων, την αμφισημία του ερωτικού αισθήματος, τα ευεργετήματα της φαντασίας, αλλά και για την ομορφιά των τεχνών. Ο καθένας μπορεί να στεγάσει εκεί τα όνειρά του, να αναγνωρίσει τις χαρές και τους φόβους του, ακόμη και να ανακαλύψει μερικές αλήθειες".

"Προσπαθήστε να κρατήσετε πάντα ένα κομμάτι ουρανό πάνω απ’ τη ζωή σας" έγραφε ο Προυστ στο "Από τη μεριά του Σουάν".

Mε την επιμέλεια της Λορά Ελ Μακκί, οκτώ μυθιστοριογράφοι, βιογράφοι και ακαδημαϊκοί, μεταξύ των επιφανέστερων ειδικών, ο Αντουάν Κομπανιόν, ο Ραφαέλ Αντοβέν, ο Μισέλ Ερμάν, ο Αντριέν Γκετζ, ο Νικολά Γκριμαλντί, η Τζούλια Κρίστεβα, ο Ζερόμ Πριέρ και ο Ζαν-Υβ Ταντιέ, προσεγγίζουν τις πολλαπλές όψεις της ζωής και του έργου του Προυστ και αναδεικνύουν τα ερωτήματα που υποκρύπτει το "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο": Πώς να συγκρατήσουμε τον χρόνο που περνάει; Γιατί ο έρωτας μας κάνει να υποφέρουμε; Μπορούμε να ξέρουμε πράγματι έναν άνθρωπο;